27th birthday

Birthday ko pa rin! Ayon sa aking NSO-authenticated certificate of live birth, 18 October 1979, 11:35 am ako isinilang. Salamat po sa lahat ng bumati, pati sa mga taong ‘di ko naman ini-expect na babatiin ako!

Dalawang bagay ang narealize ko sa mga nangyari ngayong birthday ko. Una, 27 na pala ako! Naalala ko nun teenager pa ko, iniisip ko na matanda na pag lagpas ng 25. Feeling ko ang tagal pa nun kasi nga teenager lang ako. Kaya lang, parang ang bilis lang ng panahon! Am already 2 years past 25 and feeling ko, hindi pa rin ako matanda. Ewan, baka sa isip ko lang yun..but this thing lead me to my second realization.

Ang dami ko pa rin hindi alam at ang dami ko pang gustong gawin sa buhay ko. Marami kasing bagay na hindi ko naman pinagtuunan ng pansin noon at lately lang ako nagkakaroon ng interest. Siguro kung papalitan ko ng pangalan itong blog ko, hihiramin ko yun pangalan ng blog ni John Paul: Late bloomer. Marami kasing mga bagay-bagay sa paligid na sa tingin ko, masyado akong naïve.

Ilang ulit na rin ako muntik mapahamak dahil rito pero mabait lang talaga sa’kin si Lord kaya am always spared from the devil (hehehe..). Hindi ko na rin inaway o sinaktan yun mga nanggulang o nag-trip sa’kin..naisip ko lang, bahala na si Lord sa kanila. True enough, medyo nagdaraan lang naman sila sa mga paghihirap sa buhay..ayaw kong isipin na kasalanan ko yun kasi hindi naman ako nag-wish ng di maganda for them (except for one, na out of childishness ko lang naman sinabi and nun nagkatotoo, my conscience bothered me so much that I actually prayed for him for a year ‘til he passed that exam!). It’s not that I think am the one responsible for what happened, concerned lang din ako dun sa taong yun and nalungkot rin ako when I learned that he failed. Anyway, tapos na yun and am more careful now sa mga sinasabi ko (unless am really provoked at nataon na bad trip talaga ko!).

Then there come topics like sex. I’ve learned the basics sa school – how human beings procreate sa biology class nun high school and college; and even sa theology and sociology classes nun college (may theology kasi USTe ako nag-aral eh). It’s just that, the basics pero kanina, lumabas na naman pagiging inosente ko. Dahil nga birthday ko, nagprepare ng surprise gift yun friends ko (whom I need not name here dahil kilala naman nila mga sarili nila). Pina-abot nila sa isang officemate ko, nakabalot sa brown envelope. Dahil sobrang taas ng emotional quotient ko, dinala ko agad sa module ko at tiningnan kung ano yun laman. Pagbukas ko nun envelope nakita ko yun gift nila, kulay white na parang tube, around a foot ang haba, naka-plastic siya na transparent at nakabalot sa booklet na parang users’ manual. Nun binaligtad ko, nabasa ko yun label, “VIBRATOR.”

Nagsalubong na naman kilay ko at napakunot ang noo, “Huh?! Ano to?!” 

Tiningnan ko ulit yun label, tama naman ang basa ko, vibrator talaga nakasulat..meron pang mga sinasabi something like enjoy sex, use with or without partner, etc. Parang gusto kong magtago sa ilalim ng module ko (kaso di pwede, di ako kasya run eh!) sa shock!

“Bakit naman ganito binigay nila sa’kin? Anong gagawin ko rito? Ayaw ko nito!!!” kung anu-ano naisip ko, parang gusto ko na maiyak.

Text ako sa nagbigay, ask ko kung ano ba yun..sagot lang niya basta, buksan mo na ngayon. Then di talaga ko mapakali, tinawagan ko sa intercom..tawa lang nang tawa tapos sabi bababa siya sa room namin.

Dahil nga inaaway ko siya at sinasabi kong ayaw ko nun, habang lalo naman niya akong inaasar, na-curious tuloy yun mga kasama ko sa room at lahat sila nakatingin na sa amin at gusto nang buksan yun envelope (tinago ko kasi ulit yun sa loob ng envelope dahil baka may makakita). Di ko na alam kung ano yun mga nangyari kasi sobrang hiyang-hiya ako..basta nagtatawanan sila dahil nga nakalagay sa label vibrator tapos kanya-kanya silang comment like masyadong mahaba, bakit may kurdon at de-kuryente, etc. Then they finally opened the plastic bag and tore off the label tapos sabi nun isa sa akin “tange, pang-plantsa ng buhok yan oh!” Then they all burst out into roars of laughter!!! Feeling ko, na-drain lahat ng dugo ko nun mga oras na yun..parang talo ko pa ang nabiktima ng practical joke shows in nationwide tv like Yari Ka of Michael V or WoW Mali of Joey de Leon. Malay ko ba naman na hindi ganun yun itsura ng tunay na vibrator!!! Eh yun ang nakalagay na label eh.

Haay..loko yun mga yun ah! Pero gerls, salamat sa regalo..hehe..may mapaglilibangan ako pag walang magawa at bad trip ako sa hair ko. But for now, nagkakasundo pa kami ng buhok ko kasi matino pa siyang tingnan at konting suklay lang ayos na! Pero tuwa talaga ko run sa gift niyo (kasi hindi vibrator)!!!

Halimbawa lang naman yan ng mga bagay-bagay sa daigdig na hindi ko nalalaman. Pero in fairness, matured naman ako mag-isip pag dating sa ibang bagay – actually when it comes to more serious matters. Mukha lang siguro kong bata mag-inarte at magsalita pero seryoso naman akong mag-isip. Ewan, yun iba kasi galing ng packaging eh – todo poise at vigor magsalita pero pag inintindi ko kung ano sinasabi at ginagawa wala rin naman. Susme, nasa grade school pa lang ako alam ko nang maraming ganitong nilalang sa mundo! True enough, kahit saan nga meron mga ganitong tao. Sad to say, may dating pa rin talaga sa tao ang packaging (yeah, just consider that vibrator incident!) – kaya for many people, am just that innocent little girl na may pagka bratinela at walang pinuproblema at iniintindi sa buhay. Haay..if only they knew.. Kung seseryosohin ko lahat ng bagay at pangyayari sa paligid ko, baka di ko kayanin men! It’s either magmukha lang akong matanda o maging bitter ako sa mundo.. kaya I’m like this. Gusto ko kasi cute pa rin ako at ayaw ko naman maging bitter sa mundo..mawala na lahat ng virtues sa akin wag lang faith, hope and love. Come to think of it, everything else springs from these three.

At 27, marami pa rin akong gustong gawin sa life ko – things that I want to do for myself and not for anyone else. For the next 18 to 20 months, may commitment pa rin ako na gusto kong tapusin. After that, I can go on with my plans. I still want to go back to school; travel (whether alone or with someone); learn things like driving or playing a musical instrument; buy the things that I want (though I don’t need them that much); learn to love all over again.

It seems like by then pa lang magsisimula ang life ko. By then, I’ll be almost 29..for sure marami na akong kinaiinisang tao nun dahil sinasabihan akong mag-asawa na ko and all those sort of lines (ngayon pa lang nga medyo dumadami na sila eh!!). Pero as usual, tatawa na lang ako. Hindi rin naman kasi ganun kadali ang mag-asawa at magkaroon ng pamilya. There are a lot of things na dapat i-consider, hindi yun basta makapag-asawa lang. Pag dating sa ganitong usapan, hindi ako isip bata. Kahit nun teenage years ko, alam kong complicated thing ito kaya hindi rin ako basta pumapasok sa isang relationship. Seryoso ko rin inaral yun subject ko na marriage and the family (haha..binasa ko talaga yun family code noon) at siyempre nakikinig ako sa mga tips ng mga prof. at iba pang elderly people. Basta, bahala na sila kung ano sabihin nila! Ang mahalaga lang naman, wala akong niloloko, ginugulangan o ginagamit na tao. Most fulfilling pa rin yun at the end of the day meron kang peace of mind.

Twenty-seven is just two years past the quarter of a century. God willing, I’ll still leave through the second quarter or even beyond. Marami pa rin akong pwedeng gawin at matutunan. Marami pa rin akong pwedeng puntahan. Marami pa rin akong pwedeng makita at makilala. Marami pa rin akong pwedeng isulat. Sa ngayon, tutuldukan ko muna ang mga talang ito sa araw ng aking pagsilang. Sa muling pagkakataon, salamat sa mga kaibigan na bumati sa akin ng maligayang kaarawan!! Happy naman ako!