naisip ko lang...
dala ko naman ang camera ko nun team building sa bataan, bakit sobrang konti ng picture na nakuha ko? di naman dahilan ang ulan, may waterproof pouch ang camera ko na kasama sa package ng canon. feeling ko, kung di lang nirequest ng timang girls na kunan ko ng picture si auie nun mag reyna elena siya wala talaga akong kinuhang picture. dala ko rin pala camera ko nun pinapunta ko ni bossing sa country gender assessment sa taal vista, tagaytay. pero wala rin akong kuhang larawan dun ni isa.
pero sa get away namin sa lubang, wala akong sawa sa pagkuha ng larawan ng kung anu-ano -- sunset, dagat, shells, corals, siyempre pa-cute pose namin, kung sinu-sinong tao at pati nga yun sementeryo nila sa pulong katihan kinunan ko ng larawan.
bakit ganun?
basta sa nabanggit na dalawang pagkakataon parang wala lang akong ganang kumuha at magpakuha ng larawan -- di normal yun kasi addict kaya ako sa picture!
ewan, baka ayaw ko lang ng memory ng lugar more so, ng mga tao sa lugar na yun. as for the team building site, maganda naman kung sa maganda I mean, it's a marine sanctuary (though wala naman akong na-sight ni isang karaniwang fish). isa pa, basta may dagat at may pool where I can swim, solve na ko. di rin naman ako maarte sa tulugan (eh natulog na nga kami dati sa isang barkada outing sa dalampasigan na banig lang ang higaan at walang bubong dahil lang sa nagkatamaran na bumalik sa room), as long as enjoy at cool ang mga kasama ko. disappointed lang siguro ko sa ilang resort personnel na arogante. at one moment, i told my chief that our activity was cut short to an overnight one instead of 3 days, 2 nights just to have that resort as venue. masyado raw kasing mahal if ganun kahaba and since maganda talaga yun venue eh pinilit na ma-afford even if it meant cutting down on the number of days (at least that was how they announced it during the general assembly). perhaps because of that, I expected a real nice venue but NO, mga bastos na tauhan ang nakaharap ko. sobrang disgusting lang kasi nga ang layo ng binyahe mo tapos ganun uri ng mga tao ang dadatnan mo. for a service-oriented establishment, it's not enough that you have good facilities -- err... ano ba, part naman ng nature ang dagat hindi ba? nagkataon lang na afford nilang bilihin yun lugar. palagay ko dapat lang naman na turuan naman nila mga tauhan nila kung paanong makitungo sa mga clients nila. dapat siguro sa susunod, isama sa assessment ng occular inspection ang capacity ng resort or whatever venue na tumanggap ng ganun karaming guests dahil kung mga bastos na personnel lang din naman ang dadatnan mo eh sayang lang ang gastos at layo ng byahe dahil instead na mag-enjoy kayo ng husto at magbuild ng team spirit nagkakaroon ng hassle dahil sa mga bagay na nakaka-irita at init ng ulo. so i won't be posting sceneries of that resort rather i'll be posting some of our group pictures -- moments na masaya kami, nagkaka-isa, nagtutulungan, nagpapa-cute -- at kahit ilang oras lang kinalimutan ang lahat ng problema ng lipunan.
as for taal vista ewan, sobrang bilis lang kasi nun at trabaho talaga yun. umalis na rin kami agad instead of staying and relaxing for one more night.
No comments:
Post a Comment