Oh, well...I guess meron pang ibang nakakarelate rito aside from me...mushy indeed!!! =)



Alam mo, nalulungkot ako palagi, kasi nami-miss na kita, ang daya mo kasi eh, bigla mo na lang akong iniwan, tama ba naman yun? Siguro mali lang ang akala ko, sori ha, di ko naman sinasadyang mangyari ito eh, hindi ko naman talaga ginustong ma-miss ka at maalala araw-araw. Hindi ko naman sinasadyang magalit sa iyo dahil iniwan mo ko. Oo, galit ako sa iyo. Galit ako dahil araw-araw, sinasaktan mo ko. Nasasaktan ako dahil iniwan mo ko. Iniwan mo ko nun mga sandaling kailangan kitang makasama o maka-usap man lang. Ano bang right ko para magalit sa iyo? Bakit ba ko nagdedemand ng atensyon mula sa iyo? Sino ba naman ako sa buhay mo di ba? Sori, nakalimutan ko, wala nga pala kong right. Hindi ko naman sinasadya eh, hindi ko naman ginusto ito, pero wala akong magawa, ito talaga ang nararamdaman ko. Sori, hindi ko naman sinasadyang mahalin ka.



Sayang, sana hindi ka umalis agad, sana man lang nasabi ko sa iyo ang mga gusto kong sabihin. Sana nandito ka sa tabi ko ngayon.



Naiiyak na naman ako. Sori, iyakin talaga ko eh, para talaga kong bata. Don’t worry, di ko naman ipagpipilitan sarili ko sa iyo eh, siguro nga I’m so immature for you. Parang gusto ko tuloy pagsisihan ang araw na nakipagkilala pa ko sa iyo. Sana hindi ko na lang hinayaan ang sarili ko na makipagkaibigan sa iyo. Akala ko naman kasi harmless lang yun eh, yun pala ganito ang mangyayari. Ang alam ko nasabi ko sa iyo na never pa ko nagka-boyfriend, hindi ko alam kung naniwala ka o hindi, sabi mo pa sa akin siguro pihikan ako. Sabi ko di naman ako pihikan, pero sana nasabi ko rin ang totoong dahilan kung bakit. Kasi, hindi ko talaga alam kung paano makipag-deal sa mga guys, I mean yun things like dating, courtship, whatever you call it. Hindi ko kasi ma-gets yun mga guys eh, I mean yun mga nakilala ko before. Yun iba, feeling ko tingin nila one of the boys ako. Then there’s this one who made me feel so special that he ended up pissing me off more often than not. At one point, I felt like I’m beginning to like him siguro kasi he has his own way to make me smile or laugh kahit inis ako, tsaka somehow, he made me feel special, kahit na confused pa rin ako sa reasons niya why he’s doing all those things. Sabi ko nga sa close friend ko, siguro kung sineryoso lang niya na niligawan ako, siya yun una kong naging boyfriend. Sobrang na-confuse ako lalo nun may nagsabi sa akin na he’s gay. Anyway, mula nun, sabi ko sa sarili ko mag-aaral na lang akong mabuti, besides, usapan namin ng mama ko na hindi ako maboboyfriend until I graduate from college. Meron akong mga ibang crush, crush as in, wala, hanggang dun lang. Nasabi ko yata sa iyo yun noon minsang nag-usap tayo. Crush ko sila but not necessarily gusto ko silang maging bf, alam ko naman na di pwede. They’re relatively young, about your age, pero they’ve already accomplished a lot in their lives. Yun yung mga crush na pang-inspire lang to aim for higher goals in life.



Pero what I want is someone who can be with me as I go through life. Someone with whom I can share my dreams, my fears, my happy days, my sad days, someone who can be my big brother to guide and if needed protect me, my best friend to be with me through ups and downs, my little brother para makipag-kulitan at asaran, I like someone who can help me realize na may mga bagay sa mundo na kahit ayaw ko, matututuhan kong tanggapin at intindihin. I like someone with whom I can be the child in me and at the same time patiently watch me grow into a lady. I like a man whom I can respect—someone who can stand and defend his principles, but I know I tend to be childish most of the time, and worst, I can be as stubborn as a brat, so I like someone who would also care for me enough to give-in to my petty wishes at times. I like someone whom I can talk with about almost anything. Noon, tinanong mo ko kung ano ba gusto ko sa guys, hindi kita masagot, kasi hindi ko rin alam. Pero nun araw na iniwan mo ko, narealize ko na more than anything, and more than the physical appearance, ito yun gusto ko sa guy. Nun una, pinilit kong iwasan ka kasi yun mga ayaw ko sa guys nasa iyo na yata lahat, pero I can’t be that mean to drive you away while you’re offering friendship, so nakipag-friends ako sa iyo. But in that short time na nakilala kita, narealize ko na mas importante pala yun character ng isang tao. I realized that I could actually see beyond what’s superficial and look into one’s heart. Sana nasabi ko sa iyo na ikaw yun gusto ko, before you left. Sana hindi mo ko iniwan agad, sana nasabi ko man lang sa harap mo na mahal kita.



I won’t forget that night in July that brought you into my life. Sayang, akala ko pa naman you’re here to stay, kaya lang, wala pang four months, iniwan mo na ko. Hindi ko na tuloy nasabi how much you meant to me, katulad ka rin nun dati kong classmate, you made me feel more confused. Sana hindi ka na lang nakipagkilala sa akin, siguro mas okay pa ang buhay ko. Pero ano naman ba sa iyo kung masaktan ako di ba? Siyempre, you don’t care, perhaps you never did, but why do you have to come into my life then leave me all of a sudden? How could you be so cruel? You made me fall in love tapos you don’t intend to catch me pala. Ikaw pa naman ang nagsabi sa akin na mahalaga ang puso, tapos wala ka rin naman pala nito?



Hindi ko nasabi ito bago mo ko iniwan, gusto ko sanang malaman mo na kahit ayaw ko minahal kita, you made me fall in love, kaya lang iniwan mo naman ako—ang sakit nun. Siguro nga I was just so immature at that time. Siguro kung may makikilala kong ibang guy ngayon, I’ll be more mature. Maybe I have to start all over again, meaning makipagkilala sa ibang tao, kahit total stranger na tulad mo, or maybe he’s just around or in my circle of friends. I wish I’d get over this pain in my heart soonest.



Sana somehow makarating sa iyo ang letter na ito. Sana somehow ma-realize mo na para sa iyo ito. Sana kahit papano, malaman mo na nasaktan mo ko, kahit na siguro hindi ito mahalaga sa iyo. Sana when I meet a new one, I’ll be mature enough to handle the situation, whatever that may be; pero for now, I still have to learn to accept na wala ka na. Masaya ka na siguro dyan, mabuti ka pa. Ako, eto, nami-miss pa rin kita…