I’ve been listless the past two weeks or so. There were not a few times when people would ask, “ano ba iniisip mo? Bakit ang layo ng tingin mo? Bakit ang lungkot mo?…” Madali rin akong maasar…Feeling ko parang ang dami kong iniisip pero wala naman akong magawa…lalo tuloy nakakalungkot. Nililibang ko na nga lang sarili ko sa iba’t-ibang bagay pero pansamantala lang naman yun, para bang deep inside, sad pa rin ako. I miss CJ so much. Feeling ko kasi he’s so far from me, miss ko na yun comfort of knowing that he’s always around for me. Okay, I admit, fault ko rin naman kung bakit ganito eh. Masyado kasi akong naging relaxed knowing na he’s always ready to help me in everything, yun bang feeling ko I don’t have to do anything in return so I more often than not neglected him. Parang lately kasi mas iniisip ko yun mga trabaho, yun mga friends ko, problems ko and other things. Isa pa, mga ilang araw din na di maganda pakiramdam ko, parang magkakasakit ako na di ko maintindihan. Nung Wednesday naman, sumakit ang tyan ko, absent tuloy ako ng Thursday, and top it all, di ako makakain dahil nga sumasakit ang tyan ko. Naisip ko nga, ano ba, may kinalaman ba rito ang bilog na buwan at meteor showers? Ha ha ha…of course alam kong wala naman connection, that’s just a sort of a joke. Maybe I just need some more time…