Kumusta Naman Ako?

May mga nagtatanong kung kumusta na ako dalawang linggo mula ng lumipat ako sa kasalukuyan kong opisina. Sandali, sa mga hindi pa nararating ng tsismis, opo, lumipat na ako ng opisina pero same agency pa rin. Malabo ba? Kasi shift from executive support to technical ang drama ko these days. Sa ngayon narito na ko sa second floor ng main building, sa Policy Development and Advocacy Division. Honestly, nangangapa pa rin ako rito, kahit na nga same agency pa rin naman. Siguro kasi nasanay ako ever since na nasa executive support ang beauty ko. I haven’t earned the right yet to compare kung alin ang mas okay pero sa tingin ko, parehong challenging ang trabaho. Hindi pa ko makapagsulat ng mas malalim na analysis kaya mga mababaw na adjustments na lang muna ang isusulat ko.

MISS KO.. ang dati kong room and all the amenities. Ang makukulit kong kasama na sina Tita Chat at Tita Dez na kahit marami kaming ginagawa eh lagi pa rin kaming masaya at nakatawa. Sagot nga namin ni Tita Dez sa kung paano magcope with stress eh, we laugh and make fun out of it!

ENJOY AKO.. kasi sa unang pagkakataon (or at least sa pagkakatanda ko), I attended the agency planning workshop na hindi ako documentor or secretariat! Hehe..sarap ng feeling! Sabi nga ni Lowlah Maecel sa akin, “aba hindi ka na documentor ngayon!” Sagot ko, “ay oo, at last graduate na ko sa trabahong yan!” Not that I don’t value the task of documenting the process, actually it’s a very challenging task. Pero kung ilang taon ka ba naman pagdocumentin ng kung anik-anik na mga planning at meetings eh di ka ba naman magsawa?! Not only that, meron ka pang maririnig na ibang nagko-comment as if ang dali-dali lang ng ginagawa mo..ay, kung pwede lang ibato ko ang laptop sa kanila at sabihing, “madali pala eh, di ikaw kaya gumawa?!” Siyempwe, nagpupumilit pa rin akong magkaroon ng kahit kaunting ounce ng diplomasya at pasensya kaya dead-ma na lang sabay borrow ng line line ni Jesus na, “patawarin Niyo po sila, hindi nila alam ang kanilang ginagawa” at dagdag ng “sorry po at ako’y nag-isip ng masama sa aking kapwa, tulungan Niyo po akong maalis ito sa aking isipan.”

Kung hanggang kalian ako sa kinaroroonan ko ngayon, hindi ko alam. Nothing is permanent in this life except change nga di ba? Abangan na lang natin ang mga susunod na kaganapan.