of photographs and memories...

naisip ko lang...

dala ko naman ang camera ko nun team building sa bataan, bakit sobrang konti ng picture na nakuha ko? di naman dahilan ang ulan, may waterproof pouch ang camera ko na kasama sa package ng canon. feeling ko, kung di lang nirequest ng timang girls na kunan ko ng picture si auie nun mag reyna elena siya wala talaga akong kinuhang picture. dala ko rin pala camera ko nun pinapunta ko ni bossing sa country gender assessment sa taal vista, tagaytay. pero wala rin akong kuhang larawan dun ni isa.

pero sa get away namin sa lubang, wala akong sawa sa pagkuha ng larawan ng kung anu-ano -- sunset, dagat, shells, corals, siyempre pa-cute pose namin, kung sinu-sinong tao at pati nga yun sementeryo nila sa pulong katihan kinunan ko ng larawan.

bakit ganun?

basta sa nabanggit na dalawang pagkakataon parang wala lang akong ganang kumuha at magpakuha ng larawan -- di normal yun kasi addict kaya ako sa picture!

ewan, baka ayaw ko lang ng memory ng lugar more so, ng mga tao sa lugar na yun. as for the team building site, maganda naman kung sa maganda I mean, it's a marine sanctuary (though wala naman akong na-sight ni isang karaniwang fish). isa pa, basta may dagat at may pool where I can swim, solve na ko. di rin naman ako maarte sa tulugan (eh natulog na nga kami dati sa isang barkada outing sa dalampasigan na banig lang ang higaan at walang bubong dahil lang sa nagkatamaran na bumalik sa room), as long as enjoy at cool ang mga kasama ko. disappointed lang siguro ko sa ilang resort personnel na arogante. at one moment, i told my chief that our activity was cut short to an overnight one instead of 3 days, 2 nights just to have that resort as venue. masyado raw kasing mahal if ganun kahaba and since maganda talaga yun venue eh pinilit na ma-afford even if it meant cutting down on the number of days (at least that was how they announced it during the general assembly). perhaps because of that, I expected a real nice venue but NO, mga bastos na tauhan ang nakaharap ko. sobrang disgusting lang kasi nga ang layo ng binyahe mo tapos ganun uri ng mga tao ang dadatnan mo. for a service-oriented establishment, it's not enough that you have good facilities -- err... ano ba, part naman ng nature ang dagat hindi ba? nagkataon lang na afford nilang bilihin yun lugar. palagay ko dapat lang naman na turuan naman nila mga tauhan nila kung paanong makitungo sa mga clients nila. dapat siguro sa susunod, isama sa assessment ng occular inspection ang capacity ng resort or whatever venue na tumanggap ng ganun karaming guests dahil kung mga bastos na personnel lang din naman ang dadatnan mo eh sayang lang ang gastos at layo ng byahe dahil instead na mag-enjoy kayo ng husto at magbuild ng team spirit nagkakaroon ng hassle dahil sa mga bagay na nakaka-irita at init ng ulo. so i won't be posting sceneries of that resort rather i'll be posting some of our group pictures -- moments na masaya kami, nagkaka-isa, nagtutulungan, nagpapa-cute -- at kahit ilang oras lang kinalimutan ang lahat ng problema ng lipunan.

as for taal vista ewan, sobrang bilis lang kasi nun at trabaho talaga yun. umalis na rin kami agad instead of staying and relaxing for one more night.

PAALAM NA MUNA!

excited ako...

pupunta ko sa medyo malayo...around six hours travel by sea

third world province ang description ng friend ko...text pa niya before, walang signal ang globe dun

text ko sa kanya, MAS MASAYA!

paumanhin sa mga magbabalak na gambalain ang aking pamamahinga...wala talagang way para ako ay makontak nila! ay, tenk you, tenk you Lord! sa kabila ng sunud-sunod na kung anu-anong dapat gawin na pinabayaan mong dumating sa life ko eh makakahinga naman ako ng kaunti ng ilang araw -- at di ko kailangan umiwas o magdahilan kung bakit di ako sumasagot sa tawag o text -- wala raw talagang signal ang Globe dun! whahahaha... kahit bigyan ako ng libreng Smart SIM (yun daw me signal), walang silbi yun kasi locked sa Globe phone ko!

gusto ko lang talaga lumayo ng ilang panahon. parang gusto ko na nga gawin na mahabang panahon eh...lalo na sa mga sinapit ko nitong mga nagdaang araw. sabi ko nga sa friend ko kanina, "ang swerte ko talaga!" (cyempre, I meant the opposite).

pero okay lang naman so far. nag-eenjoy naman ako sa ginagawa ko eh (at least for most of it). feeling ko, great challenge ito sa life ko. masaya kasi may mga bagong matututunan. but at the same time, nakakapagod rin. kahit naman makina nasisira pag nasobrahan ng gamit. kahit baterya nadidiskarga at kailangan i-recharge.

napa-isip na naman ako nun definition ko ng maturity. immature raw kasi ko eh. ewan, siguro kasi madalas childlike ako. pero ilang ulit ko na rin tinanong sa isip ko kung sino ba ang immature, yun childlike o yun childish? kung sa bagay, noon ko pa rin naman napag-isip isip na may kanya-kanyang pananaw naman ang bawat isa kung anong tingin nila sa atin but at the end of the day ikaw pa rin naman ang magde-define kung ano ka. and let me add na kung paano mo dinefine ang sarili mo sa isip mo, lalabas rin ito sa actions mo and you will be that person. and in the end factor pa rin yun kung paano ka makipagkapwa-tao. lagi ko tuloy pinaaalalahanan ang sarili ko na mag cooldown (ang init pa naman ng panahon!). pero minsan talaga eh ang hirap! iniisip ko na lang na pagsubok lang sila sa life!

on another note, parang gusto ko gumawa ng blog wherein i will share these things that am talking about in a humorous way. kesa naman magmukha akong vruja noh, aaliwin ko na lang sarili ko! hmmm....isipin ko muna kung paano..baka makulong ako eh! hehehe...takot ko lang! balita ko kasi kawawa mga babaeng nasa piitan eh. calling...sino bang ahensya nangangasiwa ng mga prisons??? baka may mga polisiyang dapat baguhin diyan dahil mukhang discriminatory para sa mga kababaihan na nasa piitan! aba, kahit sila'y lumabag sa batas eh may mga karapatan pa rin silang dapat igalang ang protektahan ng pamahalaan.

oh my! I think I just exposed myself to possibly another task!

ah basta, lalayas ako bukas...kahit na may meeting sa friday para paghandaan ang hearing sa miyerkules!