decade after

funny that after ten years....ooopsss...no online confession for me! hahaha...the things that one does in carefree moments!

recap for the day: count on my blessings

home at last but wide awake in the middle of the night...i guess naparami ang kafe! :(  what a stressful day..until a few minutes ago someone's bugging me with messages about a 9 am meeting tomorrow (errr...later)..yep, at around midnight while poor me is wandering around the metro, praying that i can reach home safe....nope, hindi ako galing sa night out (not really my type), i came from the office, prep the document that they will talk about..then i don't know, for some weird reason traffic sa commonwealth ave kahit gabi na..at least i am home now. and at the end of the day, i am still thankful for people who help me out and cheer me up -- thanks helen and tita dez! you're like angels from above! **hugs**

WM Day 4: Memory Lane

Salamat Meyps, sa pagpapa-alala ng iba pang saga ng women's month organizing! => WM Fever

 

Nakakatuwa rin isipin na nagawa natin lahat yun noon ng tayo-tayo lang. Naalala ko pa noon nasa Executive Support Group pa ako tapos ang mga Officers from divisions na-assign na sumalubong sa VIPs..naghahagilap sila ng mga picture ng VIPs sa internet tapos meron silang print-out para raw ma-identify nila ang mga ito pag dating! Siyempre 'di ko rin nalilimutan ang pagtulog natin sa office dahil madaling araw ang call time ng advance party sa venue. Na-praning pa kami noon nila Auie kasi hating gabi na at matutulog na kami eh may tumawag sa office..it turned out na taga media ito at nagtatanong ng detalye about the event! Natawa na lang kami nun kasi iniisip namin eh bakit parang alam nilang nasa office kami. Pero hindi ako natulog sa karton kasi duon ako sa couch ni DD Loren (ahihihi...)! Pero kami ni ate Tins dati natulog sa tabi-tabing upuan sa conference room.

Hahaha..napapa-isip tuloy ako ngayon kung alin-alin na sa rooms sa office ang natulugan ko overnight dahil sa iba't-ibang events -- Conference room (women's month), the present room of DD Loren na noon ay EDO room (women's month), present GSS room na noon ay DD Loren's room (women's month), PDAD room (women's month, last year), BSO room (nun pupunta kami nila Atty. ESD sa Baguio for the event of Igorota Foundation), the Admin Chief's room (ICGMD). Buti na lang, nakakatulog naman ako kahit saan basta inaantok na ako! hehe..

Concerts...concerts...oo nga pala, may concert rin sa Clamshell ano. Pero mas nauna yun concert noon sa El Pueblo na ang kasama pa namin ni Auie ay sina Mich, Catie at Louie Losinio. Ito yun umuwi kami ng mag-uumaga na dahil kailangan namin tapusin yun concert. Naalala ko, nakatulog na si Ms. Miyen sa kinauupuan niya kasi hindi rin siya umuwi. I guess she stayed not because she loves rock concerts, but because andun pa kami. Har har.. nagmukha tuloy siyang Mommy na nagbabantay sa mga anak niya kasi baka kung ano ang gawin sa concert! Yun sa Clamshell....Moon Struck! Moon Star 88 yun, nagkamali lang ng pagsabi yun isang PLM student na inabutan namin ng flier sa sobrang excitement niya. Whaaa...remember nun inikot natin ang Intramuros isang hapon para magpamudmod ng fliers for the concert?!

Ang mga pakain ni Tita Felly, who would forget those?! Kapag nagretire si Tita Felly, pwede na siyang mag volunteer sa mga feeding programs ng iba't-ibang organisasyon! :P   Ang pagkamay sa mga kilalang tao -- pulitiko, artista, etc. hehehe.... natural makikipagkamay sila sa atin o babatiin din tayo kahit papano kasi nakaharang tayo sa dadaanan nila o kaya eh nasa holding room tayo! Hahaha..may kopya pa ko ng picture kung paano sumabit si Tita Baby sa leeg ni Jan Nieto; picture ni Atty. ESD kasama si Jolina; larawan ni Lara na parang mag-ate sila ni Yeng Constantino hehehe...

Si Ben! hahaha..si Ben na bespren ni Auie (Au, this is not the time to argue!)

Ang kwentong pakston nina Auie at Ben...

Ben: hello au..blah..blah..blah..blah...

Au: blah..blah..blah.. uy may ipa-fax ako sa iyo yun comment ni Ms. Loren...

Ben: ah sige, sige (naputol ang linya dahil binaba ni Ben ang telepono)

Kriiiiing... inangat ni Au ang phone dahil nagring...

Ben: hello Au!

Au: Ben?

Ben: Au, faxtone please

Au: huh? Ben, ako ang magpa-fax sa iyo!

Ben: ay, oo nga ano..sige, sige (aktong ibababa ulit ang phone)

Au: heloooooooo....Ben...

Ben: hello

Au: 'wag mong ibaba! pindutin mo na lang yan "start" diyan para ma-fax ko ito!

Ben: ok. (pressed the start button at nasend rin sa wakas ang comments ni Ms. Loren)

Sa sobrang tawa ni Au, kinuwento ito sa mga kasama niya sa room na itago na lang natin sa pangalang Asa at Moon Struck. Nang pumunta si Ben sa office, tawa sila nang tawa. Ahihihi...buti na lang at hindi pikon si Mang Ben!

Speaking of Ben, siguro malalaki na ngayon ang mga boys noh. Nakakatuwa ang mga yun, para silang mga inakay ni auie kasi ang bilin ni Ben kahit ano ipagawa ni Auie ay sundin. Hindi ko lang alam kung unutos rin ni Auie na i-describe kami ni Abi na baby elephant! hahaha..

Well Nyepie, those were the days..kakapagod pero masaya. Parang everything is a learning experience. Exciting kasi marami sa mga ginagawa ko noon ay first time kong ginawa in my entire life. But the most important thing is, masaya ang mga nakasama ko. Mas nagiging mahirap kasi ang trabaho kapag merong mabigat dalhin (figuratively). Am so thankful to have worked with you gals and guys. At least meron akong spoofs na nababalikan kapag gusto kong matawa! hahaha.. joke!

WM Day 3: random thoughts

March = Marathon Meetings

Another ten-hour technical drafting committee session! whew!

Napakabilis ng panahon, mas mabilis ito sa pagiging ready to harvest ng mga plants ko sa farmville!

Mahirap makipaghabulan sa oras. Pero mas mahirap magpasensiya sa mga taong puro reklamo lang, hindi naman lubusang nauunawaan ang sinasabi nila.

Anyway, kuwentong kalokohan (pero nagaganap sa tunay na buhay) muna...

Ang kuwento ni pakston

kriiiiiing...

snoopy: **name of office** magandang hapon!

ako: magandang hapon (tagalog ang pagbati eh) po sa commission on women po ito, magpa-fax po kami ng letter para kay  blah..blah

snoopy: ah sige po (dead air for ten seconds)

ako: pwede pong makahingi ng fax tone?

snoopy: ay tumawag ka sa fax number blah blah blah...

ako: okay salamat po (read: eh bakit hindi niyo naman po sinabi agad!)

garfield: **name of office** good morning

ako: (good mood ako, maaga pa eh) good morning, this is from ncrfw. am sending a fax addressed to  blah blah, may i have a fax tone please

garfield: ma'am wala po kasing papel dito, paki dial na lang po ang blah blah blah

ako: ah, okay po, thank you (hang-up then dial the other number)

odie: **office of  blah blah, good morning

ako: good morning, fax tone please (by this time short cut na paghingi ko ng fax tone kasi matagal mag explain at napuna ko na ganito pala ang quicker way na nage gets naman ng karamihan)

odie: para kanino yan ma'am

ako: kay blah blah

odie: ay ma'am sa kabilang office po yun...

ako: katatawag ko lang po kasi sa kanila, dito po ako nirefer dahil wala raw pong paper

odie: ah sige ma'am paki dial na lang po ulit

ako: okay salamat po. (binaba ko ang phone at nag redial...pero iniisip ko kung bakit kailangan kong gawin yun. later on, nakabuo ako ng multiple choice:

a. malayo sa upuan niya ang fax at extension line ang gamit niya habang kausap ako kaya mas madali kung tumawag ulit ako at hindi niya ito sasagutin para mag auto fax

b. malapit lang naman ang fax pero hindi ito abot-kamay kaya mas gusto niyang tumawag ulit ako at hindi niya ito sasagutin para mag auto fax

c. hindi niya alam kung paano magreceive ng fax ng hindi auto fax

d. wala lang, trip lang niyang mag dial ulit ako

winnie d pooh: hello, good morning!

ako: good morning, magpafax po para kay blah blah

winnie d pooh: saan galing

ako: sa commission on women po

winnie d pooh: ilang pages?

ako: isa lang po, letter lang

winnie d pooh: long o short?

ako: short lang po (pero sa isip ko, ano ba tinatanong niyang short, yun papel o length ng letter..buti na lang parehong short! hehehe..)

winnie d pooh: okay bibigyan na kita ng fax tone

ako: salamat, sir (read: sa wakas, pumasa ako sa interogation mo!)

ERROR ERROR ERROR

ako: (nagredial) hello sir, ako po yun nagpa-fax yun sa commission on women. nag transmittal error po kasi

winnie d pooh: ay naubusan ma'am ng papel, tawag po kayo after five minutes

ako: ako okay po (read: sa dami ng tanong niyo akala ko bilang na bilang niyo ang fax paper niyo eh hindi pala! hahaha... wish ko lang hindi na ko tanungin ulit ng mahaba mamaya!)

piglet: blah blah, hello!

ako: good afternoon, fax tone please

piglet: sino po?

ako: hingi po ako ng fax tone magpapadala po ng letter para kay blah blah

piglet: wala pong ganyan dito

ako: sa blah blah office po ba ito?

piglet: opo

ako: si Ms. blah blah pa po ba ang head ninyo?

piglet: opo, nasa meeting po

ako: may sulat po kasi sa kanya si director blah blah, ipa-fax ko po sana ano po ba ang fax number nila?

piglet: sandali lang po (tumawag ng back up)

tigger: magandang umaga po, sino po kailangan nila?

ako: hello, magpa fax po sana ako para kay blah blah

tigger: ay sige po bigyan ko na kayo ng fax tone

ako: thank you po (bakit ngayon ka lang dumating!?)

ako: (nagmamadali dahil maraming gagawin) good morning, fax tone please

kitty: ma'm wala po dito

ako: saan po ako pwedeng mag fax?

kitty: ah, fax! wait lang ma'am..

ako: ok po (hmmm...akala ata tao ang hinahanap ko!)

kriiiiiing....

ako: commission on women, good morning!

mickey mouse: magandang umaga, pwede pong makahingi ng fax tone?

ako: sir paki dial na lang po ang ******* (pwede ko bang sagutin ng "hindi po pwede!")

mickey mouse: sa office ito ni blah blah di ba?

ako: opo, pero centralized po ang fax namin

mickey mouse: (after around 3 minutes he called again) hello, tanong ko lang kung nakuha niyo na yun fax

ako: sir paki confirm na lang po sa records section sa ******* local ***

mickey mouse: hindi mo ba pwedeng i-check

ako: (trying to be cool) sir, nasa ground floor po kasi ng main building yun, nasa third floor po kami another building (grrr....pwede ko naman puntahan kung gusto mo pero wala akong balak pagurin sarili ko no. tsaka sa layo nun eh baka napanis ka na diyan sa linya. kung tumawag ka na sa records eh di nakuha mo na gusto mo kesa kinukulit mo pa ako!)

mickey mouse: kailan kaya mababasa ni blah blah yun?

ako: nasa meeting pa po siya outside the office, this afternoon pa po ang balik niya

mickey mouse: mababasa na nya yon mamaya?

ako: lahat naman po ng official communications sa office na ito dumadaan sa kanya at iaakyat po yun dito ng records office (ano ba talaga gusto mo kuya?!)

mickey mouse: sige follow up ko na lang mamaya

ako: okay po. (excited huh!)

more to follow....inaantok na ako eh!

WM Day 2: readings and thoughts....

Women's Month Day 2: Drained from a ten-hour TDC discussion...exhausted of thinking about the series to come...feeling bad that it seems that I need a miracle to happen to meet what is expected of me...

I stopped and closed my eye for a few minutes...then I read this from the tiny book, A Don't Sweat the Small Stuff Treasury by Dr. Richard Carlson discussed:

Acknowledge the Totality of Your Being

Zorba the Greek was said to have described himself as "the whole catastrophe." The truth is, we're all the whole catastrophe, only we wish that we weren't. We deny the parts of ourselves that we deem unacceptable rather than accepting the fact that we're all less than perfect.

One of the reasons it's important to accept all aspects of yourself is that it allows you to be easier on yourself, more compassionate. When you act or feel insecure, rather than pretending to be "together," you can open the truth and say to yourself, "I'm feeling frightened and that's okay." If you're feeling a little jealous, greedy, or angry, rather than deny or bury your feelings, you can open to them, which helps you move through them quickly and grow beyond them. When you no longer think of your negative feelings as a big deal, or as something to fear, you will no longer be as frightened by them. When you open to the totality of your being you no longer have to pretend that your life is perfect, or even hope that it will be. Instead you can accept yourself as you are, right now.

When you acknowledge the less than perfect parts of yourself, something magical begins to happen. Along with the negative, you'll also begin to notice the positive, the wonderful aspects of yourself that you may not have given yourself credit for, or perhaps even been aware of. You'll notice that while you may, at times, act with self-interest in mind, at other times you're incredibly selfless. Sometimes you may act insecure or frightened, but most often you are courageous. While you can certainly get uptight, you can also be quite relaxed.

Opening to the totality of your being is like saying to yourself, "I may not be perfect, but I'm okay just the way I am." When negative characteristics arise you can begin to recognize them as part of a bigger picture. Rather than judging and evaluating yourself simply because you're human, see if you can treat yourself with loving-kindness and great acceptance. You may indeed be "the whole catastrophe," but you can relax about it. So are the rest of us.
 
Yep, am not perfect. No one is by the way. I can only do so much. People who expect greater things from me may not be thinking about what is humanly possible and what is not. Most of the time, it's not the quantity but the quality that counts.

Yep, they could go on and rant as though their ranting can solve all the problems of the world. I will try to be calm, knowing that neither of us is perfect.

...and like all unhappy moments, this too shall pass...

Happy Women's Month!

Happy Women's Month sa lahat ng women!

For a change, wala ako sa kick-off event ng WM this year. I just need to prioritize some other things..matutuloy naman ang event kahit wala ako no! Besides, kung usapang WM eh "been there, done that" na ang drama ko diyan mula WM 2002.

Marami akong masaya, nakakapagod, nakaka-iyak, at nakakatawang ala-ala ng WM. Mag-organize ng event mula sa preparatory meetings..blah..blah..blah..magproduce ng sangdamakmak na invitations at tumulong sa pagpapadala...mag-fax...mag-followup...karirin pati ang pag-aayos ng venue...maging usherette...maging marshall (bouncer raw para sa mga pasaway na pax)...maging on the spot julalay ng mabagsik na emcee...maging taga hanay ng lamesa at taga sabit ng lobo sa covered walk sa labas ng ULTRA...mag-abang ng mga VIPs para ituro sa mga lola (i learned how to spot a VIP amongst the multitude of people sa ilalim ng init ng morning sunshine)...makunsume sa mga nagpupumilit na i-occupy ang seats na reserved para sa mga top officials...naising matunaw o kaya lulunin ng lupa matapos mapahiya si madam...mapilitang manood ng rock (aaargh...ROCK!) concert hanggang madaling-araw sa El Pueblo, Ortigas dahil kailangan pang mag meeting post-event...manatiling gising hindi lang 24-oras dahil ang dami pang dapat gawin...makatulog sa ULTRA habang on-going ang program dahil sa sobrang antok at pagod...gumawa ng iba't-ibang uri ng speech (OCW = opening / closing / welcome) para ideliver ng iba-ibang bossings sa iba-ibang provinces na hindi ko man lang napupuntahan...one time, pati press release ako pa gumawa....magmukhang kargador kakahakot ng mga kahon ng 1.5 coca cola...maraming-marami pa...Life gets pretty busy and complicated kapag mga ganitong panahon, pero tulad ng tangled na hair, pwede naman pagtiyagaang ayusin...daanin na lang din sa sense of humor kesa dibdibin.

Pero hindi naman sa isang malaking event natatapos ang lahat. Sa pananaw ko, hindi lang naman dapat may big event kapag March tapos, "see you next March" na lang ulit.

Naghahanap siguro ako ng pagbabago mula sa mga nakasanayan. Hindi ko kasi makita yun hinahanap ko dahil masyado akong involved. I just feel that I need to detach at baka sakali makita ko ang hindi ko nakikita. Sana...

Naghihintay na rin ako ng Hunyo...Independence Day, b-day ng Mama ko at ng pamangkin ko, b-day rin ni Janice Gabriel (kasama kong naghakot ng kahon ng 1.5 coca cola), at higit sa lahat umaasa ako na sa Hunyo ang simula ng pagbabagong hinahanap ko.